Het album The Milk-Eyed Mender van Joanna Newsom is om drie redenen bijzonder. Het is een echte 'love it or hate it'-plaat. Dat heeft alles te maken met de eerste reden, namelijk de zang. Joanna is niet bepaald een nachtegaaltje, sterker nog: haar stem kan nogal overkomen als kattengejank, of als het gezeur van een klein kind. Dat is dan ook de reden dat heel veel mensen helemaal niks met haar muziek kunnen, en dat is best begrijpelijk. Er is ook een groep mensen die in de loop van de tijd gaat wennen aan haar stem, en dan heb je nog de groep die het meteen gewoon een mooi stem vond. Ik hoor bij die laatste groep. Oké, de uithalen vond ik soms wel iets té, dat geef ik toe, maar toch, ze kan best mooi zingen als ze ingetogen zingt. Anyway, haar stem, daar is al veel te veel over gesproken. Je vindt het verschrikkelijk, je went eraan of je vindt het mooi, verder wil ik er niet over uitwijden...
Het tweede bijzondere aan dit album is de instrumentatie. Joanna Newsom is namelijk een harpspeelster, en het grootste gedeelte van het album bestaat dus uit haar stem en harpspel. Origineel, maar zeker erg fijn. De harp is een instrument dat eigenlijk veel te weinig wordt gebruikt, het klinkt erg mooi. Ook komt er ergens op het album ineens een klavecimbel langs. De combinatie van haar ... aparte stem, en die instrumentatie maakt het tot een folk-album dat net wat anders klinkt dan alle andere folk, en daardoor dus een uniek geluid heeft. Het mooiste aan dit album zijn echter de liedjes.
Daarmee kom ik aan bij het derde bijzondere. De liedjes zelf zijn erg mooi, maar de teksten zijn echt ontzettend poëtisch, en vrij bijzonder voor een muziekalbum. Het zijn teksten die je eerder zou verwachten in een dichtbundel. Er zit ontzettend veel diepgang in, plus een grote hoeveelheid aan allerlei soorten rijm. Het is daardoor ook niet allemaal even makkelijk te begrijpen, het zijn nou eenmaal geen "ik hou van jou, ik blijf je trouw"-teksten. Daarom ben ik op de site Songmeanings.net gaan kijken wat andere mensen er allemaal over zeiden, om zo de teksten te ontcijferen en te begrijpen. Het is altijd erg mooi als dan de dingen op zijn plaats vallen.
Het mooiste nummer van het album vind ik "En Gallop" (de aanhalingstekens horen bij de titel). Niet per se tekstueel, maar gewoon als totaalplaatje, want het belangrijkste blijft toch hoe iets klinkt. Het is simpelweg een prachtig liedje, en zeker in combinatie met het mooie harpgeluid. Ook zingt ze er voor haar doen best wel mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten