Vandaag een gouwe ouwe, een echte klassieker! Want ook vroeger werd er veel goede muziek gemaakt! Het liedje van vandaag komt uit 1961, sterker nog, volgens Wikipedia is het op 21 januari 1961 opgenomen, wat het bijna precies 50 jaar oud maakt, en wat mij betreft staat het nog steeds als een huis! Het is een ontzettend aanstekelijk liedje dat lekker in je hoofd blijft hangen, en het is ook een erg vrolijk liedje, wat dan weer haaks op de tekst staat. De tekst gaat namelijk over een verloren liefde, zijn liefde is er namelijk vandoor. Blijkbaar kan ie er nog steeds vrolijk over zingen. Vooral het wa-wa-wa-wa-wonder why why-why-why-why-why maakt het liedje helemaal af. En verder nog een supervrolijk deuntje van een fluit (?).
Del Shannon werd er echter minder vrolijk van, hij heeft in 1990 zelfmoord gepleegd. Hij is geboren als Charles Weedon Westover en groeide op in Amerika waar hij veel naar countrymuziek luisterde, en hij leerde de ukulele en de gitaar te bespelen. Hij ging vervolgens in het leger, kwam in Duitsland terecht, en speelde daar in een bandje genaamd The Cool Flames. Terug in Amerika ging ie werken als vrachtwagenchauffeur en tapijtverkomen, maar part-time werkte hij ook als ritme-gitarist in een bandje. Toen de zanger daarvan in 1958 werd ontslagen, werd hij zanger en de hoofd-gitarist, om het zo maar te noemen. Daarbij gaf hij zichzelf de naam Charlie Johnson en de band The Big Little Show Band. Begin 1959 kwam keyboard-speler Max Crook erbij. Samen met die Max Crook kwam hij in julie 1960 bij een label terecht, die hem aanraadde zijn naam te veranderen, en zo werd hij Del Shannon, als de combinatie van de voornaam van een vriend, en 'del' zou van zijn favoriete auto Cadillac Coupe de Ville komen (ja, ik snap hem ook niet helemaal, maargoed).
Vervolgens ging hij naar New York met zijn maatje Max Crook, want ja, New York, daar is het allemaal om te doen he. Daar is de big business. Afijn, het wilde niet echt lukken, totdat hun werd aangeraden om een oude song, Little Runaway te herschrijven. Dat werd Runaway en meteen een gigantische wereldhit. Dat succes heeft hij vervolgens nooit meer weten te evenaren. Eind jaren 80 raakte hij aan de alcohol en kwam hij in depressies terecht. Ook wou hij bij de Traveling Wilbury's, een supergroep, bestaande uit allerlei grote artiesten. Roy Orbison, een lid daarvan, was namelijk in, ik geloof, 1989 overleden, en hij zou daar volgens geruchten de vervanger van worden. Maar hij schoot zichzelf begin 1990 dood. De Traveling Wilbury's hebben om hem te eren een versie van Runaway gespeeld en opgenomen. De versie verschilt weinig van het origineel, maar is zeker de moeite waard, vooral omdat er zoveel energie in zit.
Verder vond ik nog een live-filmpje van Del Shannon in 1986 bij David Letterman, zijn grote hit Runaway spelend. Erg leuk om te zien:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten