Hoe dan ook, dit is een album van daarvóór, oftewel, een album waarmee ik al bekend was voor ik muziekgek werd, en dat ik toen al geweldig vond. Er zijn slechts een handjevol albums overeind gebleven, waar dit er één van is. Ik kende echter ook niet veel meer dan een handjevol albums.
Eigenlijk illustreert dit album perfect de muzieksmaak van voor de ommekeer, ondanks dat ik naar uiteenlopende dingen heb geluisterd. Het eerste dat ik me kan herinneren was Aqua. Ja, dat groepje van Barbie Girl, maar zoals ik toen al vond en nu nog steeds; dat is één van hun minste nummers! Niet dat de rest nou zulke geniale muziek is, maar toch zeer vermakelijk in de bassischooltijd. De tijd dat iedereen naar Toy-Box luisterde, maar ik niet, ik had toen al een andere, eigen smaak, bij mij thuis werden de Aqua-albums stukgedraaid! En Toy-Box? Dat is natuurlijk een gigantische Aqua-rip-off! (oké, dat vond ik toen niet, maar de overeenkomsten tussen de twee groepen zijn toch wel opvallend)
Naast Aqua luisterde ik ook naar allerhande dance-nummer dat maar vrolijk en aanstekelijk (en meestal ontzettend oppervlakkig) was en toentertijd een hit was of op één van mijn cd's stond (die meestal overigens door mijn moeder werden gebrand). In de periode rond de overgang naar de middelbare school zou ik ook op een of andere manier gek op de muziek van ABBA worden, want ik weet niet meer precies hoe ik eraan kwam. Wellicht hadden mijn ouders er een aandeel in? Ik weet het niet meer, maar een DVD met alle clips van ABBA is wel de allereerste muzikale aankoop die ik me kan herinneren, van m'n eigen zakgeld, toen ik een jaar of twaalf was.
Ergens rond mijn dertiende levensjaar zou de ommezwaai naar gitaarmuziek komen. Ik kan me nog goed herinneren hoe een toenmalige vriend van me mij in een msn-gesprek de band Good Charlotte aanraadde, en dat het vervolgens vrijwel meteen mijn favoriete band werd. Ik kan me niet herinneren dat ik daarvoor enigszins naar zulke muziek heb geluisterd, dus die ommezwaai is in retrospect wel vrij opmerkelijk. Hoe dan ook, ik vroeg mijn moeder natuurlijk weer meteen om wat cd's van die band te branden, en zo geschiedde. Ik dweepte met Good Charlotte. Wellicht was het een fase en had ik behoefte aan iets stoerders. Voor dat dertienjarige jongetje dat ik toen was was Good Charlotte namelijk erg stoer.
Ik zat ondertussen op de middelbare school, waar je natuurlijk allerlei nieuwe impulsen krijgt. Op het gebied van muziek krijg je te maken met klasgenoten die ook hun eerste stapjes maken in het ontwikkelen van hun eigen smaak. Zo had ik een vriend die nogal fan was van Bloodhound Gang en Tenacious D; echte puber-rock dus. Ene Jeroen, een klasgenoot, was echter vooral bepalend voor me op muzikaal gebied, al zal ie dat zelf niet zo beseffen. Op een of andere manier zijn hij en ik toentertijd aan de praat geraakt over muziek (over meer dingen overigens, want ik heb ook nog eens een DVD van Jochem Myjer van hem geleend), en zijn muzikale tips waren voltreffers. Ik zag hem toentertijd als dé man met verstand van muziek. Hij was degene waar ik moest voor zijn voor goede muziek, hij had er verstand van. En zo kwam het dat veel van mijn toenmalige favorieten eigenlijk tips van hem waren; Kaiser Chiefs (dat is ook nog eventjes mijn favoriete band geweest), Faithless, en u raadt het al... Franz Ferdinand! Ja, hèhè, daar zijn we eindelijk bij het daadwerkelijke onderwerp beland, maar ik dacht: laat ik er gedeeltelijk een verhaaltje over mijn muziekontwikkeling maken, en daar wil ik zelfs nog een klein stukje over doorgaan, want daar is nog een reden voor.
Er is namelijk iets dat al die muziek die ik beluisterde voor de grote ommezwaai gemeen heeft. Het was namelijk allemaal vooral heel erg aanstekelijk, makkelijk meezingbaar, up-tempo, je kon er ook allemaal goed bij uit je dak gaan. Eigenlijk was de verandering van dance-achtige dingen, Aqua en ABBA naar gitaarmuziek ook helemaal niet zo groot. Overigens, wat ik nog vergeten ben te vermelden is dat ik al die tijd ook gewoon naar een hoop top 40-muziek luisterde. Eigenlijk had ik dus over het geheel genomen voor lange tijd een behoorlijk simpele, oppervlakkige en eenduidige smaak. Franz Ferdinand sloot daar in principe perfect op aan, maar zit daarbij ook nog zó goed in elkaar dat het na al die jaren nog steeds helemaal overeind staat.
Laten we het nu dus maar eens over Franz Ferdinand hebben. Franz Ferdinand is een Schotse band die in 2004 met hun debuutalbum kwamen. De band kenmerkt zich door aanstekelijke en strak gespeelde rockmuziek. Eigenlijk weinig origineel, maar wist ik veel. Voor mij klonk het als een geluid dat ik nog niet eerder had gehoord. Veel later ontdekte ik een album van Gang of Four van '79, en dacht ik: verrek, hier heeft Franz Ferdinand het dus vandaan. Het is dan ook een erg lekker geluid; strakke drumritmes, met bijpassend basspel, die samen vaak een lekker groove neer weten te zetten, iets dat vaak toch wel ontbreekt in blanke rockmuziek en het geheel dansbaar maakt. Daarbovenop krijg je lekker aanstekelijke maar wel erg scherpe, felle gitaar-riffjes, en een prima zanger die verder niet echt uitblinkt. Hoeft ook niet, je kan immers zelf prima meezingen! Het enige probleem is dat het soms wat te kil en afstandelijk klinkt, waar inspirator Gang of Four nog meer last van heeft.
Eigenlijk heb ik de grootste "hits" nooit echt heel erg geweldig gevonden (Take Me Out en This Fire), maar de single The Dark of the Matinee is misschien wel hun allerbeste nummer! Overigens kom ik er nu achter dat The Dark of the Matinee in het Verenigd Koninkrijk een top 10-hit was en This Fire daar niks deed... terwijl in Nederland This Fire volgens mij toch een stuk bekender was. Wel een terechte hit, want oh wat klinkt het lekker. Dat gaat vaak na een tijdje wel vervelen, maar dit nummer verveelt me nooit.
Het album opent al ijzersterk met Jacqueline dat als een heel rustig liedje begint waarna het ineens losbarst. Franz Ferdinand houdt wel van je zo af en toe op het verkeerde spoor zetten, want dat doen ze ook in hun bekendste nummer Take Me Out. Verder heb ik eigenlijk weinig meer te zeggen over de muziek, want het moge wel duidelijk zijn hoe het klinkt, en wat ik ervan vind. Dus nu nog wat linkjes van verdere albumhoogtepunten: Auf Achse, Come On Home en 40'. IJzersterke nummer, dus ga het allemaal beluisteren!
Overigens is de hoes natuurlijk ook geweldig in z'n eenvoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten