woensdag 23 november 2011

De top 2000! (Deel 2)

31. Jacques Brel - Ne Me Quitte Pas
Plaats vorig jaar: 72
Wat: Een en al emotie
Wanneer: 1959
Waarom: Jacques Brel is absoluut één van de beste zangers ooit. Hij weet namelijk zo ontzettend veel emotie in zijn zang te leggen, dat, hoewel ik het Frans niet heel goed kan volgen, ik toch diep geraakt word door zijn nummers. Hij zingt zijn nummers niet gewoon, hij beleeft ze. En de luisteraar beleeft ze mee. Zo ont-zet-tend mooi.

32. Janis Ian - At Seventeen
Plaats vorig jaar: 773
Wat: Prachtig popliedje met herkenbare tekst
Wanneer: 1975
Waarom: Janis Ian vind ik nogal ondergewaardeerd. Ze wordt door de massa alleen nog gezien als de zangeres van dat ene "disco-hitje", en door de muziekkenners gezien als zangeres van het mooie At Seventeen, maar verder een weinig opzienbare zangeres die niet al te bijzondere, softe popliedjes maakt. Onterecht, want Janis Ian heeft een prachtige stem, en schrijft prachtige liedjes. Dit is wel één van haar beste. De herkenbaarheid (niet voor iedereen, maar wel voor velen) zorgt ervoor dat je je er makkelijk in kan inleven. Janis zingt het met emotie, waardoor je er ook van overtuigd bent dat ze uit eigen ervaring zingt (het grappige is dat zijzelf op die leeftijd zelfs al enige naam had als zangeres en al een (of een paar) hit(s) had gescoord). De instrumentatie is ook zeer geslaagd, oftewel, gewoon een erg mooi nummer.

Plaats vorig jaar: 778
Wat: Duistere pianoballad
Wanneer: 1980
Waarom: De combinatie van de pianomelodie, de ietwat aparte stem van David Sylvian, de cello, en de neerslachtige zangmelodie zorgt voor een duistere, maar ook treurige sfeer. De nacht wordt dus goed weergegeven, en de eenzaamheid wordt in het nummer uitgestraald. Dit is een kippenvelnummer dat onder je huid kruipt. Sfeervol, emotioneel, en precies de goede sfeer en emotie, dus voor mij een schot in de roos. Echt heel mooi.

Plaats vorig jaar: 183
Wat: En nog een pianoballad
Wanneer: 1978
Waarom: Ik heb eigenlijk nogal weinig met Kate Bush, zo'n nummer als Wuthering Heights vind ik maar kattengejank, en ook een hoop nummers van haar vind ik maar weinig bijzonder. Hier houdt ze zich in met haar zang, en als ze ingetogen zingt, is haar stem wel erg mooi. Als ze daar dan ook nog zo'n mooi liedje als dit bij schrijft, ben ik verkocht. Ik hang aan haar lippen als ze dit nummer zingt, en wat werkt die piano hier goed!

Plaats vorig jaar: 1037
Wat: De betere synthpop
Wanneer: 1981
Waarom: Synthpop heeft altijd een beetje een fout jasje. Dit nummer valt daar wat mij betreft echter volledig buiten. Kim Wilde is verder geen bijzondere zangeres, en maakt ook geen bijzondere muziek, maar dit nummer blijft geweldig. De synths zijn hier zelfs sfeervol, aan de ene kant heel erg "in-your-face', aan de andere kant ook kil. De tekst is prima, het liedje sterk, en de synths voegen nog zoveel toe dat het een echte topper is. 

Plaats vorig jaar: 56
Wat: Politiek nummer dat bewijst dat Nederlandstalig wél mooi kan zijn
Wanneer: 1984
Waarom: Van alle zestig die ik heb geselecteerd stond deze vorig jaar het hoogst. Een werkelijke prachtige tekst, hoezo kan Nederlandstalig niet mooi zijn? Ook sterk gezongen. Jekkers heeft wel wat leuke dingen gedaan, maar dit is daar absoluut het beste van. De tekst is ontzettend raak, en weet me altijd te raken. De instrumentatie stelt in principe niet heel veel voor, maar is ook niet slecht, waardoor de aandacht helemaal op de tekst wordt gevestigd. Die geeft dan ook een ontzettende meerwaarde, zonder die tekst zou het ook een mooi nummer zijn, maar echt niet bij deze zestig staan.

Plaats vorig jaar: 737
Wat: Legendarische, invloedrijke electronische muziek met autogeluiden
Wanneer: 1974
Waarom: Ja, veruit het langste nummer van de zestig. Ruim twintig minuten, en het verveelt me geen seconde. Je zou echt niet zeggen dat dit uit '74 komt, Kraftwerk was zijn tijd ver vooruit. Stemvervormers, synths die minder gedateerd klinken dan de synths die in de jaren '80 werden gebruikt. Veel erg fijn elektronisch gepiel, het verwerken van autogeluiden in de muziek, en dan die knullige Duitse zang erbij... "wir fahren fahren fahren auf der Autobahn". Een bijzonder nummer, absoluut, en het hoort zeker in de lijst. Jammer dat je niet meer muziek van Kraftwerk kon kiezen in de keuzelijst. 

Plaats vorig jaar: 1369
Wat: Moordballade (naar de titel van het album)
Wanneer: 1996
Waarom: Een aparte combinatie, Nick Cave met vaak rauwe muziek, en Kylie met haar commerciele popdeuntjes. Dit is dan ook één van Nicks meest "gelikte" nummers, maar alsnog erg mooi. Nick Cave heeft echter wel een aanzienlijk oeuvre met ontzettend veel parels, die je helaas niet kan kiezen. Dit nummer gaat over een man die een vrouw verleidt, en haar uiteindelijk vermoordt. Prachtig liedje, en zelfs Kylie doet het geweldig. 

Plaats vorig jaar: 281
Wat: Gezongen poëzie
Wanneer: 1967
Waarom: Misschien wel de allermooiste tekst die ik ken. Leonard Cohen is dan ook begonnen als een dichter, en hij had al verscheidene dichtbundels uitgebracht, toen hij besloot het eens te proberen als zanger. Zeer geslaagd, wat mij betreft, want Leonard is helemaal geen slechte zanger, vind ik. Hij weet zijn tekst zeer goed over te brengen, en de toevoegingen als het mooie gitaarspel en de vrouwenzang in het refrein voegen nog net wat extra's toe. Wat mij betreft echt één van de mooiste nummers ooit, als ik een top 10 zou maken, zou ie erin komen. Laat Leonard je betoveren met zijn prachtige teksten!

Plaats vorig jaar: 933
Wat: Feestmuziek!
Wanneer: 1979
Waarom: Draai Madness op een feestje en iedereen gaat los! Ik heb het zelf meegemaakt, zelfs ik ging toen dansen (oké, ik had wel al wat op, maar toch...). Het was toen niet dit nummer, maar One Step Beyond, maar zelf vind ik deze eigenlijk net wat leuk, door het zangstuk erin. Een vrolijk ritme, lekker geblaas op de sax (of wat het ook is), en bekijk ook die clip... wat een stelletje ongeregeld zeg, geweldig!

Plaats vorig jaar: -
Wat: Madonna die weer eens de juiste mensen heeft opgezocht => geweldige dance-pop
Wanneer: 2008
Waarom: Ik ben wel een liefhebber van de muziek van Madge, hoe fout het ook mag zijn. Zowel in de jaren '80, '90 als '00 heeft ze geweldige nummers gemaakt, maar wat ik erg knap vind, is dat ze in 2008, op haar vijftigste, na zo'n imposante carrière, nog met een nummer komt dat ik nu haar beste vind. Oké, dat is zo goed als niet aan haar te danken, het enige dat ze heeft gedaan is de juiste mensen opzoeken (zoals het altijd al gaat bij haar), namelijk The Neptunes. Die verzorgen een productie om je vingers bij af te likken. Ik had net zo goed voor Live to Tell, of Frozen, of Into the Groove of Get Together ofzo kunnen gaan, maar ik vind dat dit nummer wel wat meer waardering verdient. De Neptunes maken een lekker dansbaar en leuk meezingbaar liedje, dat perfect meelift met de dance-pop van de jaren '00. Vervormde stemmen, veel aandacht voor de beat/het ritme, wat synths erdoorheen, en dan nog zo'n geweldige bridge.

Plaats vorig jaar: 268
Wat: Warme soul
Wanneer: 1971
Waarom: Eén van de mooiste soulnummer die ik ken. Die teksten over dat er te weinig liefde en te veel haat op de wereld is (wat het hele album doorgaat, samen met nog wat gedoe over god) geloof ik wel, maar hoe Gaye het brengt, is fantastisch. Hij heeft een heel warm stemgeluid, en als de instrumentatie dan ook nog eens voor een hele warme sfeer zorgen, is dit nummer net een warm bad. Zo hoor ik soul graag. 

Plaats vorig jaar: 1766
Wat: Italo-disco
Wanneer: 1986
Waarom: Opgewekte disco mét sfeer. Het heeft iets mysterieus over zich, en geweldige synth-melodieën. Neem dan nog een sterke zangeres, die haar tekst vol overtuiging bracht, al kom ik niet verder dan dat het iets met liefde te maken heeft. Let op al die keyboard-deuntjes door het hele nummer heen, dat is zo goed gedaan. Uit het refrein spreekt ook nog eens een hoop kracht. Er wordt in het nummer ook mooi naar een climax opgebouwd, om aan het eind gewoon weg te faden...

Plaats vorig jaar: 1111
Wat: Ook onverstaanbare, nu een mooie ballad
Wanneer: 1986
Waarom: Toevallig twee keer een Italiaans (of is dit Spaans??) nummer achter elkaar, deze keer iets met de maan (maar verder kom ik ook niet). Alweer een uitstekende zangeres, maar deze keer een rustiger liedje. Ik vind haar stemgeluid ontzettend mooi, en dit liedje eigenlijk ook wel iets mysterieus hebben. Eigenlijk ook wel een erg mooie taal om in te zingen. Er is ook mooi nog een portie drama (die het niet té maakt) aan toegevoegd door middel van strijkers en achtergrondzang. En wat is het toch een mooi refrein... Overigens bestaan er serieus rare mensen die de cover van Belle Perez boven het origineel verkiezen, maar gelukkig kan je wel alleen op dit origineel stemmen.

Plaats vorig jaar: 1605
Wat: Simpel maar o zo leuk liedje
Wanneer: 1978
Waarom: Ook simpele pop kan erg leuk zijn. Dat is hier het geval, en het leuke is dat, zeker als je live-filmpjes ziet, het plezier er afstraalt bij de band. Eigenlijk niet eens zo heel bijzonder, maar wel heel erg sympathiek (die samenzang!). Verder eigenlijk niet heel veel over te zeggen, maar ik blijf erg vrolijk worden van zulke nummers... oh en weer zo'n intrigerende one-hit-wonder. Nadien nooit meer wat van gehoord.

Plaats vorig jaar: -
Wat: Inventieve pop met folk-invloeden
Wanneer: 2003
Waarom: Mijn liefde voor Nelly Furtado mag ook bekend zijn. Helaas kon ik niet voor Explode (en Try ook niet?!) kiezen, maar deze is ook ontzettend sterk. Het lijkt maar een oppervlakkig simpel popliedje (wat dus ook niet altijd slecht is), maar schijn bedriegt. Die tekst is erg sterk, over racisme, en de instrumentatie heeft allerlei interessante nuances (die banjo is zo fijn!). Als zangeres sla ik Furtado niet heel hoog aan (een beetje zeurderig stemgeluid), hoewel ze soms erg mooi kan zingen, maar als ze zulke nummers kan schrijven, is dat helemaal niet zo erg.

Plaats vorig jaar: 1482
Wat: Jaren '60-pop
Wanneer: 1964
Waarom: Dit nummer klinkt misschien wat oubollig, al krijgen we zometeen nog wat ergers wat dat betreft, maar het heeft me altijd ontzettend aangesproken. Typisch jaren '60, maar wel gewoon erg goed. Het had van Dusty kunnen zijn, maar dan had het nog beter geweest. Petula zingt het echter ook prima, en dit is wat mij betreft echt vakmanschap wat betreft het schrijven van popmuziek. Het blijft hangen, het trekt je aandacht, en het raakt zelfs. En het weet uit te blinken zonder bijzondere arrangementen. 

Plaats vorig jaar: 132
Wat: Een en al kippenvel
Wanneer: 1995
Waarom: Een onheilspellende gitaar-riff luidt het nummer in... en Thom begint ijzingwekkend zijn enigszins vage teksten te zingen. Volgens mij gaat het over de dood, wat het nummer ook helemaal uitademt. Thom Yorke zingt mooier dan hij ooit heeft gedaan, en het leunt verder volledig op de geniale gitaar-riff (die later in het nummer wel ietsje verandert) die je vastgrijpt en niet meer loslaat tot het nummer is afgelopen. Als dan de achtergrondzang in het nummer komt en Thom zingt: "Immerse your soul in love", is dat één van de mooiste muzikale momenten die ik ken. Ze hebben nog veel moois gemaakt, maar dit hebben ze nooit meer overtroffen.

Plaats vorig jaar: 1546
Wat: Een puur liedje met naargeestige tekst
Wanneer: 1962
Waarom: Ja, ik verwacht hier een hoop verbaasde reacties op. Zo'n oubollig nummer, en het is bijna schlager. Klopt, maar wel gewoon een erg mooi klein liedje, met een geweldige tekst, en emotioneel gezongen. Dit weet me nou eenmaal te raken. Wat mij betreft ligt dit niet mijlenver van een Boudewijn de Groot af die wel wordt gewaardeerd. Het is een bijzonder naargeestige tekst, de Patsy uit de tekst komt namelijk uiteindelijk te overlijden. Dit is gewoon een puur liedje, en dat vind ik erg mooi.


Plaats vorig jaar: 705
Wat: Het mooiste nummer ooit gemaakt
Wanneer: 1969
Waarom: Hier zullen wel helemaal geen verbaasde reacties op komen, ik heb dit immers al vaak genoeg aangeprezen. Flack zingt dit nummer zó ontzettend mooi! Weinigen zingen zo gepassioneerd als Roberta, en dat komt op dit nummer het best naar voren. Liefde is zoiets moois, en als het dan zó mooi wordt bezongen, dan ben ik verliefd. Op de stem van Roberta, op dit liedje. En natuurlijk op m'n lieve vriendin, maar da's een ander verhaal.

Plaats vorig jaar: 189
Wat: Rock!
Wanneer: 1969
Waarom: Tja, de Beatles en de Stones, beiden kunnen ze natuurlijk niet ontbreken. Dit is het absolute hoogtepunt uit het oeuvre van de Stones, als je het mij vraagt. Jaggers stem komt hier erg goed tot zijn recht, terwijl die vaak niet helemaal weet te beklijven. Ook zingt hier een vrouw mee, met een echte rockstem welteverstaan. Op een gegeven moment schreeuwt ze d'r longen uit d'r lijf: Raaaaaaaape! Muuurdeeeeer! It's just a shot away! Een sterke tekst over de ellende van de wereld, die overtuigend is gebracht, en ook instrumenteel zit het ontzettend goed in elkaar, neem bijvoorbeeld die piano op de achtergrond. 

Plaats vorig jaar: 1222
Wat: Sfeervolle glamrock
Wanneer: 1972
Waarom: Het begint met een oubollig honkytonk-gitaartje, maar daarmee word je volledig op het verkeerde pad gezet. Al snel hoor je Bryan Ferry vol gevoel voor drama zingen, met kille klanken van een synthesizer. Wat een sfeer en passie is erin in dit nummer te horen, en je hebt het gevoel alsof je langzaamaan naar een climax toewerkt. De instrumenten zorgen voor een prachtig geheel, de sfeer druipt van het nummer af. Om uiteindelijk mooi rustig te eindigen, zonder hevige apotheose. Het is ook geenszins een couplet-refrein-nummer, maar eerder een nummer dat uit drie delen bestaat, die mooi op elkaar aansluiten. 

Plaats vorig jaar: 254
Wat: Prachtige opgebouwde ballad met emotie-uitbarstingen
Wanneer: 1987
Waarom: De emotie. Het nummer bouwt zich langzaam op en dan ineens die emotie-uitbarstingen, zoals je haar uithalen kan wel noemen. Ze schreeuwt haar tekst soms vol emotie uit. Sowieso heeft ze een prachtig stemgeluid dat hier erg mooi naar voren komt. De tekst is erg mooi, en het nummer bouwt sterk op, het wordt steeds heftiger. Overigens zijn niet alleen de uitbarstingen mooi, maar ook als ze bijvoorbeeld fluistert: "God I love you...". Dit komt recht uit haar hart en recht in mijn hart aan.

Plaats vorig jaar: 1151
Wat: Synthpop op z'n best
Wanneer: 1986
Waarom: Al is Talk Talk ten tijde van dit nummer en het album waar het op staat de synthpop al ontgroeid. Dit is veel volwassener. Mark Hollis heeft een bijzondere stem, waar ik erg van hou, en hun liedjes hebben altijd wel iets inventiefs in zich, zoals hier het geweldige ritme, waar het al meteen mee begint. De tekst is eigenlijk heel simpel, maar wel heel treffend, en op een of andere manier geloof ik het meteen als Hollis het zingt. Sterke pop, met een rockrandje, en voortgestuwd door een geweldig ritme. Later zou de band zich nog veel verder ontwikkelen, en aan de wieg van het genre post-rock staan, maar laat ik daar niet over uitweiden. 

Plaats vorig jaar: -
Wat: Popjuweeltje
Wanneer: 1992
Waarom: Vanaf het intro dat als water klinkt, en waarbij ik het gevoel heb dat het nummer langzaam komt opborrelen tot Archer's stem daar kraakhelder overeenkomt, tot het geweldige orgeltje aan het eind, het klinkt echt geweldig allemaal. Ook weer zo'n one-hit-wonder waar we niks meer van hebben gehoord, maar waar we wel een prachtig nummer aan te danken hebben. Het nummer straalt een fijne warme sfeer uit, en is gewoon een heel mooi liedje. 

Plaats vorig jaar: 859
Wat: Jaren '60-folk
Wanneer: 1966
Waarom: In de jaren '60 had je veel mooie folkmuziek. Denk aan de bekende Bob Dylan, waar ik dan wat minder mee heb, maar ook de eerder genoemde Leonard Cohen of een Townes van Zandt. Ietwat ondergewaardeerd is deze Tim Hardin, al ken ik niet heel veel van hem, dus kan ik daar niet heel goed over oordelen. Goed, dit liedje is wel erg poppy folk, maar dat neemt niet weg dat Tim Hardin blijkbaar erg mooie liedjes kan schrijven. Ook zijn stem is aangenaam om naar te luisteren, en dan is het natuurlijk al snel goed. Toch heeft dit liedje net iets wat ik niet goed kan uitleggen waardoor het me raakt.

Plaats vorig jaar: 1808
Wat: Vrolijke jaren '60-pop
Wanneer: 1967
Waarom: The Turtles waren best een geinig bandje, met een paar leuke vrolijke singles, waaronder hun bekende Happy Together. Erg opgewekt, wat ook bij de tekst past. Lekker stuwend ritme, meezingrefrein, fijne achtergrondzang, fijne blazers, en op een gegeven moment komt er ook een of ander tof fluitje in. Gewoon weer een echt feel-good-nummer. 

Plaats vorig jaar: 1311
Wat: Ultieme one-hit-wonder
Wanneer: 1980
Waarom: Waarom is dit de ultieme one-hit-wonder? Omdat ze slechts één nummer hebben gemaakt. Het is een Frans duo, dat ooit de single Versailles uitbracht, in Nederland de tipparade haalde, maar verder niet bijzonder goed scoorde, en er vrijwel meteen weer mee stopte. Ook bijzonder is het omdat het toentertijd door een zweem van mysterie werd omringd, en zelfs vaak werd gedacht dat het een anoniem project van Freddie Mercury was. Ook bijzonder is dat zo'n nummer dan een vaste plek in de top 2000 weet te krijgen (op de eerste keer na stond het er elk jaar in), terwijl het slechts de tipparade haalde, en de groep dus verder totaal onbekend is. Daarom is dit ook een echte top 2000-klassieker. En daarom alleen al vind ik het leuk als het erin blijft.
Het nummer is aan de bombastische kant, en gaat over een klas die op schoolreis gaat naar Parijs, naar het paleis van Versailles. Het is een erg melancholisch nummer, met toch ook een hoop drama in zich. Het leunt heel erg op de synthesizers die voor een hoop sfeer zorgen.

Plaats vorig jaar: 1795
Wat: Een mierzoete ballad...
Wanneer: 1988
Waarom: Eigenlijk heel fout dit. En toch heeft dit nummer me al vanaf de eerste keer dat ik het hoorde weten te raken. Ik kan het niet uitleggen, misschien is het de zang, misschien de melodie. Het is echter wel heel clichématig, en weinig bijzonder. Maar toch... maar toch... tja, gewoon een persoonlijke afwijking dus.

Plaats vorig jaar: -
Wat: Geinig liedje
Wanneer: 1982
Waarom: En ja, een geinig liedje weet het tot deze zestig te brengen. Het is namelijk bijzonder geinig. Beginnend met een zanger die haast dronken klinkt, samen met gebons op een drum, en een neurotisch gitaardeuntje, om dan ineens op te bouwen naar een bijzonder aanstekelijk refrein. En zo gaat het dan de hele tijd door, met nog meer geinige instrumentatie in de coupletten. Erg leuk gedaan, en een uniek nummer. Het refrein zit trouwens regelmatig ergens in m'n hoofd. Oh, en wat is dat jengelgitaartje in het refrein toch fijn!

En nu komt het lastigste, voor mij dan... vijftien nummers overhouden uit deze zestig nummer die ik stuk voor stuk geweldig vind. Hoe dan ook, dat was het alweer. :P

En: iedereen stemmen!
Gepost door op Geen opmerkingen:

dinsdag 22 november 2011

De top 2000! (Deel 1)

Deze week is het weer zover: je kan stemmen op de top 2000! Oké, ik zal eerlijk zijn, ik ben niet echt een fan van die lijst, maar ook absoluut geen tegenstander, zoals velen anderen dat wel zijn. Ik vind het namelijk een erg leuk en goed initiatief om heel Nederland op z'n favoriete liedjes te laten stemmen, en daar dan een representatieve toplijst uit te laten komen, die men in zijn volledigheid op de radio draait. Het is wel zo dat er bij de variant van Radio 2 erg veel haken en ogen aan zitten, maar het is de bekendste, en dus wel de meest representatieve voor "het Nederlandse volk". Daarom blijf ik er ook elk jaar op stemmen (al is het maar omdat je anders eigenlijk niet echt het recht hebt om op de lijst te zeuren), en wat mij betreft zouden zoveel mogelijk mensen dat moeten doen, ongeacht wat ik van hun muzieksmaak vind. Dus ten eerste aan iedereen de oproep: stemmen!

Ten tweede: ik ben de hele lijst van mogelijke liedjes om op te stemmen doorgegaan (die helaas zeer beperkt is, één van de haken en ogen), en ik heb daar een voorselectie van gemaakt. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op zestig nummers waar ik wel op zou willen stemmen, en het pijnlijke is nu dat ik er daarvan vijfenveertig moet wegstrepen. En waarschijnlijk ben ik zelfs nog nummers vergeten. Deze nummers wil ik hier allemaal stuk voor stuk eventjes kort aanprijzen, in de hoop dat jullie uit interesse wat dingen gaan beluisteren (of, mocht je het al kennen, bedenkt dat je daar eigenlijk ook op wil stemmen) en daarmee wat mooie nummers ontdekken die wat mij betreft in de top 2000 thuishoren. Daarbij is het voor mij een goede manier om er vijftien uit te selecteren. Overigens heb ik deze vijftien puur geselecteerd op basis van hoe goed ik het nummer vind, en nog niet gekeken naar welke genres of artiesten ik in de lijst mis of hoe hoog het vorig jaar stond.

1. 10cc - I'm Not In Love
Plaats vorig jaar: 437
Wat: Dromerig popliedje
Wanneer: 1975
Waarom: Zo te zien stond ie vorig jaar al aardig hoog. 10cc is een band waarbij de singles allemaal weer een andere insteek zijn, en stuk voor stuk inventief. Ook op het ene album dat ik van ze ken, staan erg leuke, inventieve popliedjes. Deze vind ik het allermooist. Hoewel de tekst weinig bijzonders is, wordt er een prachtige sfeer neergezet door de dromerige synths en 'ooooo's, in combinatie met de mooie melodieën. En dan dat prachtige tussenstukje waarbij een vrouw fluistert: "be quiet... big boys don't cry...". Ik had het trouwens net over de dromerige synths, maar ik geloof dat het volledig met stemmen is gemaakt, wat ook wel te horen is. Dat is net zo'n inventief extraatje van 10cc.

2. The 5th Dimension - Aquarius / Let the Sunshine In
Plaats vorig jaar: 1095
Wat: Feelgood-musical-soul
Wanneer: 1969
Waarom: Omdat ik er altijd zo vrolijk van word! Je hoort dat het voor een musical (Hair) geschreven is, en hoewel ik daar normaal niet heel veel mee heb, is dit zo opgewekt dat het wél werkt. Het bestaat uit twee gedeeltes, en het eerste gedeelten heeft nog iets mysterieus over zich heen, maar allebei de delen hebben een ultiem meezingrefrein die de hele dag in je hoofd blijven hangen. Leeeeeeet the sunshine iiiiin!

3. Adam and the Ants - Stand and Deliver
Plaats vorig jaar: -
Wat: Overdreven, fout, maar toch leuk!
Wanneer: 1981
Waarom: Omdat er ook lekker foute muziek in de top 2000 moet staan... oh wacht eigenlijk staat er veel te veel foute muziek in de top 2000. Dit nummer is daarbij ook nog eens zo lekker overdreven dat ik hem ontzettend leuk vind, en zit muzikaal ook nog eens sterk in elkaar, dáárom moet deze er wél in. Lekker roffelende drums, lekker overdreven zang, een tekst over een "dandy highwayman", en het is ook nog eens een echte meezinger.

4. The Beach Boys - Good Vibrations
Plaats vorig jaar: 105
Wat: Het perfecte popliedje?
Wanneer: 1966
Waarom: Dit nummer zit zó goed in elkaar! Het heeft alles, prachtige melodieën, prachtige zang, en het nummer is tot in de puntjes perfect uitgewerkt, want Brian Wilson was nou eenmaal nogal een perfectionist. Hoe het overgaat in allerlei verschillende delen, hoe de verschillende lagen instrumentatie en verschillende lagen zang perfect over elkaar heen vallen, en hoe dat alles toch weet samen te vallen in een simpel maar erg mooi (liefdes)popliedje. Ik zeg echter vaak dat van ik weinig geef om perfectie, maar het me helemaal om sfeer en emotie gaan, maar als dat dan ook nog te horen is, dan kan ik niet anders concluderen dan dat het misschien wel één van de allerbeste nummers ooit is, en dat de plaats van vorig jaar eigenlijk nog wat te laag is.

5. The Beatles - For No One
Plaats vorig jaar: 875
Wat: Het perfecte popliedje, deel twee
Wanneer: 1966
Waarom: 1966 was blijkbaar een goed jaar voor de popmuziek, twee popjuweeltjes zagen het licht. De Beatles en de Beach Boys zagen elkaar dan ook als een soort concurrenten in de goede zin van het woord. Brian Wilson hoorde het album Rubber Soul van de Beatles, raakte daardoor geïnspireerd, was onder de indruk, o.a. van de eenheid die het vormde, en wilde daaroverheen met zijn volgende album, dat Pet Sounds werd, nog steeds een klassieker. The Beatles hoorden dat album, waren onder de indruk en wilden daar dan weer overheen, en dat werd Revolver, waar dit nummer op staat. Een kort sober liedje, met een prachtige tekst, en Paul zingt het zo mooi dat het me altijd weet te raken. Onbegrijpelijk dat het hoogstgenoteerde Beatles-nummer altijd Hey Jude is, het nummer waarbij de outro (wat alleen bestaat uit laaaaaalalalalalalaaaaaa, etc.) langer is dan de rest van het nummer, terwijl For No One slechts op 875 staat (en ook andere pareltjes van The Beatles stukken lager staan.

6. Black Sabbath - Paranoid
Plaats vorig jaar: 114
Wat: Proto-metal met verstaanbare Ozzy
Wanneer: 1970
Waarom: Velen noemen dit het allereerste metal-nummer, maar zelf ben ik het daar niet mee eens. Ik vind het gewoon rock, weliswaar met een hoop energie en kracht in zich. Ook geef ik zeker toe dat het invloed heeft gehad op de latere metal, maar dit zou ik echt nog geen metal noemen. Wel een geweldig nummer, en jawel, gezongen door de enige echte Ozzy Osbourne. Geweldige riff die je meteen bij je lurven grijpt, Ozzy die geweldig zijn teksten reclameert, en het nummer wordt heerlijk vooruitgestuwd door de instrumentatie. En aangezien er zo goed als geen metal te nomineren is (en datzelfde geldt voor nog wel wat meer genres, wat ik echt belachelijk vind), dan maar Paranoid!

7. Blue Öyster Cult - (Don't Fear) The Reaper
Plaats vorig jaar: 996
Wat: Proto-shoegaze? In ieder geval een mooi dromerig rockliedje
Wanneer: 1976
Waarom: Al is het alleen maar omdat dit een voorbode lijkt van de shoegaze van zo'n 15 jaar later. Misschien is dat wat overdreven, maar dat dromerige van de hele shoegaze-beweging hoor ik er zeker in,  vooral door de dromerige zang, maar ook gewoon de algehele sfeer. Maar vooral een nummer om keihard te draaien en lekker mee te blèren. En het nummer is geweldig gebruikt in de serie Six Feet Under, kippenvelmoment (waar die serie sowieso vol mee zit).

8. Bruce Springsteen - I'm on Fire
Plaats vorig jaar: 458
Wat: Kort maar krachtig
Wanneer: 1984
Waarom: Springsteen heeft een hoop pareltjes gemaakt, maar een hoop staan niet in de nominatielijst, dus dan kom ik bij deze hit uit (ook een pareltje). Springsteen weet altijd van alles prachtig te omschrijven in zijn liedjes, en zelfs als ie gewoon zin in seks heeft, zoals in dit nummer, weet hij dat in een prachtige tekst om te zetten, en ook heel mooi en krachtig, overtuigend te zingen. Het mag dan wel een kort liedje van slechts tweeënhalve minuut zijn, het is wel ontzettend mooi.

9. The Buoys - Give Up Your Guns
Plaats vorig jaar: 694
Wat: Grotendeels outro
Wanneer: 1972
Waarom: Een twohitwonder die in Nederland eigenlijk vooral nog bekend staat om dit nummer. In principe een niet al te opvallend nummer, maar sterk gezongen, mooie melodieën, sfeervol, dus dat klinkt al goed. En dan krijg je ook nog eens zo'n geweldig outro die wel het halve nummer lang lijkt te duren. Ik gaf eerder in dit bericht af op een lange outro maar dat bestond slechts uit gelalalala, en dit outro is werkelijk prachtig. Give up your guns and face the laaaaaa-aaaaaa-aaaaaaaaaaaw! En dan breien de muzikanten er met z'n allen een erg mooi instrumentaal einde aan.

10. The Byrds - Turn! Turn! Turn! (To Everything Is a Season)
Plaats vorig jaar: 1285
Wat: Jengelgitaarpop met samenzang
Wanneer: 1965
Waarom: Eigenlijk is Mr. Tambourine Man de klassieker van The Byrds, een cover van Bob Dylan, maar ik vind deze veel mooier, een nummer met een deels bewerkte Bijbeltekst. Zo'n fijn jengelgitaartje dat The Byrds kenmerkt (en waar R.E.M. later goed naar luisterde), sterke samenzang, en een fijn melodieus liedje, kan niet misgaan.

11. Cat Stevens - Father and Son
Plaats vorig jaar: 211
Wat: Emotionele ballad
Wanneer: 1970
Waarom: Cat Stevens heeft best wat mooie liedjes geschreven, en dit is de mooiste, een soort dialoog tussen vader en zoon, met een hoop emotie. Dat Cat het ook nog met een ietwat rauwe stem zingt, maakt dat plaatje compleet, en dan wat mooi begeleidend gitaarspel, en meer heb je niet nodig. Helaas is dit later gecoverd door Boyzone en is er een mierzoete ballad van gemaakt, maar dit origineel weet me nog altijd te ontroeren.

12. Chris Isaak - Blue Hotel
Plaats vorig jaar: 1309
Wat: Up-tempo western-ballad
Wanneer: 1986
Waarom: Ja, vage omschrijving, maar ik vind het door het gitaartje ietwat een western-sfeertje hebben, en hoewel het best up-tempo is, geeft het me ook het gevoel dat het een ballad is, wellicht door de dramatische maar prachtige zang. Chris Isaak is echt een geweldige zanger, en ik ken eigenlijk nog veel te weinig. Er zijn echter twee nummers waar je op kon stemmen, en voor elke artiest heb ik voor een nummer gekozen, maar bij Chris Isaak kon ik gewoon echt niet kiezen, ik vind ze allebei ongeveer even mooi.

13. Chris Isaak - Wicked Game
Plaats vorig jaar: 995
Wat: Prachtig gezongen ballad
Wanneer: 1989
Waarom: Nu dus nog een keer Chris Isaak, en wat heeft hij toch een ontzettend mooi stemgeluid. Dit is een wat rustiger nummer, waar zijn stem echt ontzettend goed tot recht komt. Het refrein heeft wel een heel simpele tekst: I wanna fall in love with you. Maar Chris zingt het zo mooi dat hij er mee weg komt. En ik weet nog steeds niet welke van de twee ik mooier vind...

14. The Clash - London Calling
Plaats vorig jaar: 781
Wat:`Energieke rock met een rauw randje
Wanneer: 1979
Waarom: The Clash begon als echte punkband, maar heeft zich na een paar jaar al ontzettend ontwikkeld en op hun befaamde dubbelalbum uit 1979 gebruiken ze allerlei genres, maar blijft het nog steeds onmiskenbaar The Clash, wellicht door die rauwe geweldige stem van Joe Strummer. De andere nummers vond ik niet direct geweldig, maar deze is vanaf dag één al een torenhoge favoriet. Als ik alleen ben, wil ik de tekst nog wel eens meeschreeuwen: phoney Beatlemania is bitten to dust! Dit nummer heeft zoveel energie dat je er gewoon energie van krijgt door het te luisteren. Geweldig!

15. Cockney Rebel - Sebastian
Plaats vorig jaar: 172
Wat: Bombastballad
Wanneer: 1973
Waarom: Zeven minuten lang, veel violen, deze twee gegevens zouden een hoop mensen al afschrikken. Ja, het is bombastisch, dramatisch, overdreven. Maar wel ontzettend goed. De vervormde zang van Steve Harley, de opbouw naar de climaxen, prachtig! Het is een beetje vergelijkbaar met de Top 2000-klassieker Worn Down Piano, maar ik vind deze een stuk mooier.

16. Crowded House - Don't Dream It's Over
Plaats vorig jaar: 757
Wat: En weer een perfect popliedje
Wanneer: 1986
Waarom: Niet alleen Paul McCartney kon het, ook Neil Finn schreef prachtige simpele popliedjes, zowel bij Split Enz als bij zijn eigen band Crowded House (en nog wat solodingen, en met z'n broer Tim), maar hij heeft er veel minder erkenning voor gekregen. Dit is daar een perfect voorbeeld van, en oh wat zingt Neil het ook mooi. Schrijf maar eens zo'n simpel maar zo'n mooi liedje... weinigen doen dat hem na, en het is één van de weinige nummers die "stukgedraaid" zijn bij de radio, maar bij mij nog steeds niet stuk kan. Zulke melodieën zijn overwoestbaar. En ook instrumentaal zit het prima in elkaar, die fijne intro als die bas erin komt bijvoorbeeld is erg fijn.

17. The Cure - Lullaby

Plaats vorig jaar: -
Wat: Het tegenovergestelde van de titel
Wanneer: 1989
Waarom: Een slaapliedje? Nou, niet dus! Zanger Robert Smith fluistert in dit nummer op griezelige wijze over de "spiderman" die je komt opeten. Het is het enige nummer dat je kan kiezen van het meesterwerk Disintegration, helaas, maar elk nummer van dat album is zo geweldig dat er gelukkig nog eentje te kiezen is. Geweldige instrumentatie, ontzettend aanstekelijk, en tegelijkertijd ontzettend sfeervol, en zelfs een beetje eng sfeertje. 

Plaats vorig jaar: 724
Wat: Jazz, maar geen moeilijkdoenerij, en zelfs aanstekelijk
Wanneer: 1959
Waarom: Jazz is van die moeilijke muziek? Dit nummer bewijst het tegendeel, en wellicht dat het daarom zo goed als het enige jazz-nummer is waarop je kan stemmen (waarom die bijna algehele uitsluiting van bepaalde genres?! Op hip-hop kan je al helemaal niet stemmen...). Juist daarom zouden we het er natuurlijk hoog in moeten stemmen. Uitermate herkenbaar door het aanstekelijke deuntje waarmee het begint en eindigt, en het vrolijke pianodeuntje dat de basis vormt voor het nummer. Verder nog wat leuk getoeter, en zelfs een heuse drumsolo, die niet eens zo vervelend is. Een uniek nummer, omdat het in 5/4 maat is (al heb ik zelf nauwelijks een idee wat dat inhoudt, ik heb het slechts gelezen). Eigenlijk een beetje een excuusjazznummer, maar wel ontzettend leuk.

Plaats vorig jaar: 185
Wat: Space-pop, letterlijk
Wanneer: 1969
Waarom: Eén van Bowie's vroegste singles en zijn eerste hit. Meteen een voltreffer. Een nummer dat gaat over een astronout, en zijn gesprek met iemand van aarde, en aan het eind van het nummer gaat het mis. De sfeer van de ruimtereis heeft Bowie goed in zijn nummer weten te vangen. De tekst, de zang, het hele totaalplaatje, het weet bij mij altijd kippenvel op te wekken. Wat mij betreft heeft ie dit nummer nooit meer weten te overtreffen, hoewel ie nog vele mooie dingen heeft gedaan in zijn lange carrière.

Plaats vorig jaar: -
Wat: Feelgood-pop
Wanneer: 1961
Waarom: Hoewel mijn absolute favoriete vaak wat neerslachtig zijn, hou ik ook ontzettend van vrolijke muziek, waar je automatisch blij van wordt. Dit is er zo één. Heel simpel nummer, maar misschien wel de aanstekelijkste van alle zestig. I wa-wa-wa-wa-wonder! Del Shannon is een uitstekende zanger, en Runaway een bijzonder leuk liedje. Zulke liedjes moeten ook in de lijst staan!

Plaats vorig jaar: 1106
Wat: Feelgood-pop, deel twee
Wanneer: 1982
Waarom: En nog meer vrolijke muziek. Een beetje hetzelfde verhaal als bij het nummer hiervoor. Dit zit echter nog net wat beter in elkaar (let eens op die banjo die soms langskomt!). Wel weer lekker up-tempo, en aanstekelijk. Er valt een hoop te horen in de instrumentatie, en dat geeft het nog net wat extra's. Maar ik word al vrolijk als ik de intro hoor.

Plaats vorig jaar: -
Wat: Sensuele disco
Wanneer: 1976
Waarom: Diana Ross heeft met de Supremes en solo vooral een hoop leuke deuntjes voortgebracht die op zich niet heel voorstellen, maar wel stuk voor stuk raak waren. Dit nummer is echter andere koek. Een nummer van acht minuten lang, waarop ze zich als zangeres van haar allerbeste kant laat zien. Haar stem klinkt ontzettend sensueel en sexy, en de instrumentatie van dit nummer is geweldig. Dit is wat mij betreft dé klassieker van Ross. Het is opwindend! Die versnelling in het nummer is trouwens geweldig!

Plaats vorig jaar: 297
Wat: Ode aan Vincent van Gogh
Wanneer: 1971
Waarom: Al is het alleen maar om duidelijk te maken dat Don McLean meer heeft gemaakt dan dat eeuwige "byeee byeee miss American pieeee". Dit is een mooi sober popliedje, met een mooie tekst over Vincent van Gogh. Zijn bekendste schilderij is de Sterrennacht, in het Engels Starry Night, vandaar dat ie dat zingt. Verder: niet bijzonder, gewoon mooi. "This world was never meant for someone beautiful like you".

Plaats vorig jaar: 651
Wat: Lachwekkende-teksten-disco
Wanneer: 1978
Waarom: Een cover van een jaren '60-liedje van een acteur genaamd Richard Harris (ik heb geen verstand van acteurs, dus weet niet hoe bekend ie is). Gezongen door de Queen of Disco, geproduceerd door de grootste discoproducer: Giorgio Moroder. Het begint rustig, maar het wordt een echte discoknaller. Ik vind het echt geweldig hoe ze altijd zo dramatisch zingt dat haar taart in de regen staat, en ze hem niet meer opnieuw kan bakken omdat ze geen recept heeft. De rest van de tekst is ook zo lekker vaag. Qua zang en instrumenteel is het geweldig, en ik vind hem eigenlijk stukken leuker dan het origineel. Er is best goede disco, zeker de door Moroder (of door Chic) geproduceerde dingen.

Plaats vorig jaar: 1224
Wat: One-hit-wonder
Wanneer: 1979
Waarom: Ik heb altijd wel een beetje een zwak voor one-hit-wonders. Het is ook wel een beetje intrigerend, een hit en je hoort er nooit meer wat van. Je hebt artiesten die dan net te alternatief zijn in de rest van hun oeuvre (Nick Cave, Lou Reed), maar ook artiesten van wie je écht niks meer hoort. Dat geldt bijvoorbeeld voor Duncan Browne, terwijl dit toch een ontzettend goed nummer is. Erg sterk opgebouwd, meeslepend, sfeervol. Eenmalige inspiratie ofzo?

Plaats vorig jaar: 734
Wat: Blue-eyed-soul
Wanneer: 1968
Waarom: Dusty Springfield heeft wat mij betreft één van de mooiste stemmen ooit! Daarmee komt ze dicht in de buurt van Roberta Flack. Dat geeft al haar muziek zo ontzettend veel meerwaarde, ik ben echt verliefd op haar stem. Dit is één van al haar mooie nummers, en typisch jaren '60 qua arrangement. Wel een erg mooi liedje, maar al zou ze een matig liedje zingen, was het nog mooi.

Plaats vorig jaar: 817
Wat: En weer een fijne zangeres
Wanneer: 1976
Waarom: En nog zo'n geweldige zangeres, hoewel net iets minder geweldig: Stevie Nicks. Meeste van Fleetwood Mac vind ik niet heel bijzonder, behalve de liedjes geschreven en/of gezongen door Stevie. Het was ook nog een mooie vrouw, wat wil je nog meer? Ze heeft zo'n fijn rauw randje aan haar stem. Verder is dit gewoon een erg fijne meezinger, die goed wordt voorgestuwd door de ritmesectie. 

Plaats vorig jaar: -
Wat: Meidengroepje! 
Wanneer: 1968
Waarom: Degenen die me kennen weten dat ik een zwak heb voor meidengroepjes. In de jaren '60 had je een hoop leuke daarvan, waaronder deze Flirtations. Een leuk gezongen vrolijk liedje, erg fijn arrangement, die blazers in het nummer werken perfect. Hier word ik nou blij van!

Plaats vorig jaar: -
Wat: Kippenvel-ballad
Wanneer: 1987
Waarom: Ik was oprecht verbaasd toen ik erachter kwam dat dit vorig jaar niet in de lijst stond. Het was een grote (nummer 1) hit, het wordt nog regelmatig op de radio gedraaid, en het is zo ont-zet-tend mooi. George Michael wordt vaak nogal geassocieerd met foute muziek, maar het is een geweldige zangeres, en heeft ook hele mooie nummers geschreven. Dit is misschien wel zijn mooiste, zijn zang weet me te raken, en het moment dat dat koortje erin komt in het refrein is altijd een kippenvelmoment. 

Plaats vorig jaar: -
Wat: Energie-boost!
Wanneer: 1990
Waarom: Eigenlijk heb ik dit nummer dit jaar pas echt ontdekt, ik geloof door een andere toplijst op de radio. Daar stond ie wel in, helaas niet in de top 2000, dus daar moet verandering in komen. Want wat een energie zit er in dit nummer. Die mondharmonica in het nummer is geweldig, het gitaarspel is zo funky als wat, het nummer is ontzettend dansbaar, hoewel ik dat nooit probeer. Ik maak wel enigszins wat vage bewegingen, maargoed, laten we het daar niet over hebben. Als ik dit nummer hoor, moet het volume op z'n hardst. Hun bekende Need You Tonight is leuk, dit is ge-wel-dig. Onterecht dus dat die er wel instaat, en deze niet. 

Tot nu toe het enige nummer van na '89 dat erin staat, wat meer over de stemmogelijkheden dan over mij zegt. De jaren '90 is namelijk mijn favoriete decennium, en ook in de jaren '00 heb ik ontzettend veel favorieten, maar Radio 2 schiet daar tekort door uit die decennia alleen maar het slechtste stembaar te maken. Helaas... Ik heb nu zelfs opvallend veel jaren '70-muziek terwijl dat eigenlijk mijn minst favoriete decennium is. Maar omdat 60 nummers vrij veel is, heb ik besloten het in twee delen te doen, dus er komt (waarschijnlijk morgen) nog een post met de andere dertig. Wordt vervolgd...
Gepost door op 2 opmerkingen:

zaterdag 19 november 2011

#85: Okkervil River - Down the River of Golden Dreams


De vorige keer hadden we een album dat tot de megaklassiekers in de muziekgeschiedenis hoort, deze keer iets dat helaas veel te onbekend is. Okkervil River is al niet bekend, maar dit behoort ook nog eens tot hun minder bekende werk. Onterecht, want dit is een prachtig werkje. Toevallig ga ik ze donderdag ook nog eens live zien, dus dit blogbericht is mooi in het teken daarvan.

Okkervil River is een band uit Texas, die ergens tussen de genres folk, pop en rock inhangt. Ze hebben wat nummers die je zeker rock zou kunnen noemen, maar ten tijde van dit album was het meer pop met een folky inslag. Prachtige rustige luisterliedjes, met geweldige teksten, en gepassioneerde, emotionele zang van zanger Will Sheff. Eigenlijk kan ik vrij kort zijn over het album, aangezien het niet heel gevarieerd is (wat overigens totaal niet erg is). De enige enigszins vreemde eend in de bijt is het opgewekte Blanket and Crib, een lekker vrolijk nummer waarvan ik het erg fijn vind dat het tussen al die rustige nummers staat. Overigens ook met een mooie tekst, hier een stukje uit het nummer: 

"And my mother once said
"Son, remember this, no matter what someone did:
that they once were just a kid at breast and in bib,
in blanket and crib.
So just reach inside yourself
and find the part that still needs help,
find that part in someone else
and you'll do good,"
so I thought that I would."

De rest van het album staat ook vol met zulke mooie en zelfs mooiere teksten. De moeite waard om naar te luisteren, en omdat Will Sheff zoveel emotie in zijn stem weet te leggen, weet hij ze ook vol overtuiging te brengen. Tel daarbij op de spaarzame instrumentatie, en de prachtige melodieën, en je hebt een topplaat. Toevallig of niet, de twee mooiste nummers van het album zijn de nummers met de langste titels, te weten The War Criminal Rises and Speaks en The Velocity of Saul at the Time of His Conversion.

The War Criminal Rises and Speaks gaat over een oorlogsmisdadiger en is deels uit de ogen van die persoon. Het nummer benadrukt op prachtige wijze de menselijkheid van zulke mensen. Dat het dan wel echte misdadigers zijn, maar het blijven altijd mensen, met gevoelens enzo. Dit sluit mooi aan op het stukje tekst dat ik bij Blanket and Crib liet zien. Het laatste stukje van The War Criminal Rises and Speaks is ook wel leuk, een sarcastisch stukje waarin de schrijver wil zeggen dat het met iedereen mis kan gaan in z'n leven waardoor ze uiteindelijk zo'n misdadiger kunnen worden:

"Your heart’s warm and kind.
Your mind is your own.
Our blood-spattered criminal
is inscrutable;
don’t worry, he won’t
rise up behind your eyes
and take wild control.
He’s not of this time,
he fell out of a hole."

Zo van: [sarcasme]nee joh, jij bent een persoon met een warm hart, met volledige controle, jou gebeurt zoiets nooit...[/sarcasme].

Ik heb verder niet echt een idee waar The Velocity of Saul at the Time of His Conversion overgaat, maar volgens mij heeft het nummer nogal een Bijbels thema. Ik ben echter totaal niet thuis in de bijbel en het Christendom. Ik weet wel dat ik de tekst prachtig vind klinken, neem nou zo'n zin als "little needles of sodium unstitch the seams of the sky". Verder weet het nummer me gewoon altijd te raken, ondanks dat ik de tekst niet helemaal begrijp. De melodie, de zang, het hele totaalplaatje is gewoon prachtig. Overigens, wel aardig om te vermelden is dat het al een ouder nummer is dat ook op een EP van vier jaar eerder stond en daarmee een van de vroegste Okkervil River-nummers is, maar voor het album opnieuw is opgenomen. 

Mocht je deze nummers erg mooi vinden, dan kan je met een gerust hart de rest van het album proberen, want die liggen mooi in het verlengde. En vergeet vooral niet naar de teksten te luisteren, want die zijn zeer de moeite waard.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)