Het eerste en ook meteen het laatste Duitse album van deze lijst. Er komt wel meer goede muziek uit ons buurtlandje natuurlijk, maar o.a. Nils Frahm en Kraftwerk hebben het (net) niet gered. ;)
Ik geef toe, de hoes is wel wat aan de knullige kant. Toch laat het wel zien wat er op de cd staat. Ten eerste het grote mengpaneel (?): elektronische muziek dus. Daarachter zien we natuur: ja dat gaat ook voorbij komen! En we zien Dominik zelf, de boswachter. Ook hij komt voorbij op de cd, want hij vertelt zo af en toe wat over vogels. Apart? Jazeker, maar ook best tof!
Dominik Eulberg heeft namelijk een album gemaakt dat bestaat uit minimal dance, een subgenre van dance waarbij de titel al uitlegt wat het is. Hij heeft in de muziek vogelgeluiden verwerkt, al is dat wel redelijk op de achtergrond en echt in dienst van de muziek. Het album wordt aan elkaar gepraat door Dominik Eulberg zelf, die tussen de nummers door telkens wat vertelt over bepaalde vogels, waarna hij ook nog even de vogel laat horen. Een erg leuk concept, vind ik.
Eigenlijk is er niet veel over de muziek te vertellen verder... Het is muziek waar je van moet houden, dance, vrij repetitief, maar dan wel vrij sfeervol. Mijn favoriet van het album is Björn Borkenkäfer.
Het tofste is echter het laatste nummer, Stelldichein des Westerwälder Vogelchores. Het is een nummer dat volledig bestaat uit vogelgeluiden. Niet zo sterk als de rest van het album, maar alleen al om het idee vind ik het geweldig. Heel erg leuk experiment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten