World's End Girlfriend is al eerder langsgekomen op mijn blog, namelijk met het nummer Garden in the Ceiling. Ik zei er toen het volgende over:
Het is een wat vervreemdend, maar vooral sprookjesachtig nummer. De stemmen die je in het nummer hoort geven het iets vervreemdends, maar ik vind dat meneer Maeda (want zo heet ie) toch altijd weer erg mooie melodieën weet te bedenken. Ook vind ik het op een of andere manier iets circus-achtigs hebben. Het is moeilijk om er je vinger op te leggen, dit nummer, maar ik was zelf meteen verkocht.
Prachtig sprookjesachtig nummer is het dus, maar het hele album waar dat nummer op staat, genaamd The Lie Lay Land, is de moeite waard! Het ligt echter niet helemaal in het verlengde van dit nummer.
Ik zie de muziek van World's End Girlfriend eigenlijk als filmmuziek. Voor welke film het is geschreven? Je eigen film! Het is muziek waar je helemaal in kan opgaan, en je eigen beelden bij kan bedenken, je eigen verhaal. Het album zit vol met sfeer, vol met emoties, vol met... tja, eigenlijk zit alles erin. Soms hard, soms zacht, rustig, snel, climaxen, mooie melodieën, aparte vervreemdende dingen. Het is een heel lang, maar ook een heel compleet album. Het enige wat er niet in zit is eigenlijk zang, maar die mis ik geen seconde. Het eerdergenoemde Garden in the Ceiling is een rustig nummer, en dat geldt ook voor het ont-zet-tend mooie We Are the Massacre. Heel emotioneel nummer, en wat een prachtige melodie!
Het gaat er niet zelden echter een stuk harder aan toe. Zo heb je Satan Veludo Children, dat rustig maar heel onheilspellend begint, maar zich al snel opbouwt naar een climax. Harde gitaren erdoorheen. Ik vind het zelf een vrij aardig nummer, maar wat echt een geweldig nummer is, is Scorpius Circus.
Op Musicmeter zei ik er het volgende over:
"Scorpius Circus begint als een prachtig emotioneel nummer, wat een droevige maar o zo mooie melodie zit er weer in dat nummer! Verolgens komt er ineens een spanning in het nummer alsof je midden in een achtervolging zit! Meeslepende melodieën! Het is een track die je helemaal omverblaast en je achterlaat alsof je door elkaar geschud bent."
Wát een nummer! Ik vind We Are the Massacre en Garden in the Ceiling nog net wat mooier, maar dit is ook echt ge-wel-dig! De muziek schiet alle kanten op, maar blijft toch een logisch geheel. Eigenlijk is dit muziek waar je niet al te veel over kan zeggen, maar die je gewoon moet luisteren en over je heen moet laten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten